'An' ı Ölümsüzleştirelim' derler...
Sanki hiç ölmeyecekmiş gibi o 'an', o 'anı'
Anılarda ölür, anlarda, hiçbir fotoğraf karesinin gücü yetmez onları ölümsüzleştirmeye
En sevdiğin hırka vardır üzerinde, en sevdiğin arkadaşın vardır yanında, ya da sevgilin ya da hayatta en sevdiğin Baban , kardeşin vardır, belki en sevdiğin yerdesindir, hava en sevdiğin gibidir belki ;bol güneşli !
Ve yine en sevdiğin gibi birkaç kareye sığdırmaya çalışmışsındır bütün bunları
Zaman... Acımasız zaman geçer, üzerinden çok şey geçer, o en sevdiklerinle dolu anlar ölüme mahkum edilir hemde bizzat ellerinle !
Çok güzel gülmüşsündür, çok mutlu, çok içten, çok aşikar ama sonu ellerinde !
Kalbin kanamaz da, titrer; kırılmış, burkulmuş, bir hayli yorulmuş kalbin tir tir titrer ellerin bir 'anı' öldürürken
Gözlerin yaşlarını akıtmak ister, dolar dolar da taşamaz
Ellerin, ellerin tıpkı zaman gibidir, acımasız, sert, haşin !
Sözlerinse yoktur zaten, en kuytu köşeye gizlenip dinginliği beklerler, o 'anı' kül olurken haşin ellerinde...
Sonra, zaman yine acımasızdır her zamanki gibi çabuk geçer, yıkmadan geçtiğini sanırsın da çaktırmadan yıkarak geçer, çok sonra anlarsın
Özenle çekilmiş mutlu karelerin olur yine hemde çok çok, hemde çok güzel
Ama bir gün, hiç ummadığın saçma bir anda ' birilerinin ölümsüzleştirmeye çalıştığı çok mutlu görünen bir an ' yıkar zaman gibi içindeki kırık kalbi
Belki gözlerin yine dolar hatta taşar belki
Belki ellerin yine hoyrat davranır bir şeylere
Belki sözlerin gizlendiği yerden çıkar o zaman
Belki de daha da gömülür kim bilir,
Acımasız Zaman...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder