Sarı Kalem

Bazen ufacık bir kalem geçmişe götürür tüm benliğini...

Kim, nerde ne zaman vermiş en ince detaylarıyla hatırlarsın,

Boğazın düğümlenir, yutkunamazsın

Kelimeler takılır oraya da konuşamazsın

En güzeli yazmak deyip iki satır karalarsın

İşte o ufacık kalem seni geçmişte sürüklemeye yeter o zaman

Tam da şöyle;

İstediğin ama sevmediğin okulda,

İstenmeyen ama sevdiğin bir bölümde

Adını kendine yakın bulduğun

Bir de hocasını fazlasıyla merak ettiğin dersin ilk günündesin,

Son sınıf hatırına yakınlaşmış ilişkiler

Bitirmeye çeyrek kala acıtan duygular yaşanıyor içinde

Meşhur hoca geliyor sınıfa ve tüm cömertliğiyle birer kalem uzatıyor sonda kalanlara

Alıyorsun kalemi,

Ufak, sarı, Bayer logolu kalemi alıp ufak bir memnuniyet ifadesiyle gülümsüyorsun

Sonra o kalemi özenle yerleştiriyorsun çantana

O günden sonra da hep hatıra olarak kalsın diye asla kullanmıyor, kullandırtmıyorsun

Ta ki hayatının anlamsızlığını fark edeceğin bir yıla başlayana kadar

İşte o yıl aslında hayatının ne kadar anlamsız olduğunu fark edip hayatında değer verdiğin ne varsa önemsememeye başlıyorsun

Hoyratça yitiriyorsun bütün değerlerini

Hiç acımadan kirletiyorsun bütün masumiyetini

Ve hiç korkmadan siliyorsun canını sıkan herkesi

İşte tam da o yıl,

O ufak kalem

O sarı, Bayer logolu şirin hediye

Hatırındaki o ufak hatırasıyla birlikte tükenmeye başlıyor

Sonra bir gün

En bunaldığın o gün

Kalemin ne kadar kirlendiğini, çatlayıp miadını doldurmaya yeltendiğini fark ediyorsun

Ama ne fark etmek...

Hayatın da o ufak, sarı, Bayer logolu kalem gibi gözlerinin önünde duruyor o an;

Değerli birisi tarafından, iyi niyetle hediye edilmiş o şirin sarı kalem gibi;

Kullanmaya kıyamadığın anlar çoktan geride kalmış,

Üzeri fazlasıyla kirlenmiş, bedeni çatlamış

Bir de tükenmesine çok az kalmış...