YAŞANAMIYOR

Önümde bir yığın kağıt, bir bardak dolusu da kalem...

En sevdiklerimdir aslında onlar, en samimi olduklarım

Şimsi onlara da küs gibiyim sanki

Şimdi bir hayali içimde öldürebilmek için yazmıyorum,

Yazsam da okumuyorum, okutmuyorum senaryolarımı

Önümdeler eskiden yazdıklarım; ne çok yazardım ben, ne çok düşünürdüm

Bir senaryoya bakıyorum; ne için yazmışım, nasıl yazmışım diye

Anlayamıyorum, neden neden bırakmak zorundayım?

Neden yapabildiğim en iyi şeyi yapamıyorum bu dünyada

Neden hep kursağımda takılmaya mahkum hayallerim

Neden suyun öbür tarafını hiç göremiyorum???

Neden şimdi, tam da ben mutlu olacakken, yazmayı bırakmak zorunda kalıyorum...

YAŞANAMAMIŞ

23 yaşında bir genç tanıdınız mı hiç?

Sordunuz mu ona ‘ Kaç kez gerçekleştirebildin hayallerini? ‘ diye

‘ Hiç ‘ diye cevap verememenin acısıyla kıvrandı mı karşınızda ‘Hiç ‘

Gözlerinden okuyabildiniz mi o derin acıyı?

Dudakları titredi mi ‘ ürkekçe ‘ ?

Gözleri doldu mu;

Bıraksan bir şelaleden farksız akacak gözyaşlarıyla temas kurabildiniz mi ?

Boğazı da düğümlendi değil mi;

Şah damarını da bilirsiniz ya,

Ne yutkunma işlevini gerçekleştirebildi o an, ne konuşma!

Yüzündeki çizgiler belirginleşti değil mi o an,

Yaşlandı o an, hadi söyleyin, bir yaşam kadar yaşlandı o an değil mi?

Gerçekleştiremediği tüm hayallerini hatırlattınız o an,

Yıllarca bastırmaya çalıştığı en güzel hayallerini;

Sevgisini, sevilmesini

Yazdıklarını, yazamadıklarını

Söylediklerini ve söyleyemediklerini hatırlattınız o an,

Hep içinde kalmış ve kalmaya mahkum olanları…

En acımasız vuruşu yaptınız üstelik; o cümlenin sonundaki soru işaretiyle

O küçük işaret, devasa bir boyut aldı ruhunda, kalbini delip geçti;

Artık hepsinin GEÇMİŞ olduğunu anlattı o’na, fark ettirdi zorla!

Artık herşey GEÇMİŞ’Tİ O’ndan…

BEN HİÇ 91 DOĞUMLU OLAMADIM ASLINDA

Hep 1990 yılının 14 Aralık gününde doğmuş o Aralık bebeği olarak gördüm kendimi
Ailemin bana yakıştırdığı o sahte doğum tarihini kullanamadım ben hiç
Yalan söyleyemedim ben insanlara, ufak bir yalan da olsa söyleyemedim
Bebekliğimin saflığını o yalanla kirletemedim ben hiçbir zaman
Oysa çok küçük bir yalandı o,
Hatta yalan da değildi anneme göre, 1990 sayılmazmış benimki...
Zişan 91 doğumlu demekten hoşlandı o hep, bana kızdı her inkarımda
Ama benim için sayılırdı, son iki haftasında da olsa yakalamıştım ben o yılı '1990'...
Ne büyük bir şerefti benim için!!!
Şimdi ben 23 yaşındayım diyemiyorum hiç kimseye, 22 yaşında olmadığımı da biliyorum
Şimdi ben yine kendi bildiğiklerimle, kendi kendime yaşıyorum
23 yaşında, kaleminin peşinde, insanlardan korkarak !
Doğrunun kimde olduğunu hala bilmiyorum...